ခ်စ္ခ်စ္အတြက္ ငါးပိခ်က္...

သူစင္ၾကယ္တစ္ေယာက္ ထမင္းဟင္းမခ်က္တတ္တာ သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိေလသည္...။
ၾကက္ဥေတာင္ ေျဖာင္႔ေအာင္ မေၾကာ္တတ္...
ထမင္းေတာင္ ေပါင္းအိုးနဲ႔မွ ခ်က္တတ္သူ...(ဒါေတာင္ တခါတေလ မနပ္...ဟီး)
ေက်ာင္းတုန္းက အတူေနေသာ သူငယ္ခ်င္း ထင္ေက်ာ္ဆို အခ်က္အျပဳတ္ေကာင္းမွေကာင္း...
ခ်က္တတ္ျပဳတ္တတ္ေသာ သူမ်ားကိုျမင္ရင္ အားက်မိတာ အမွန္...။

ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္႔ဘဝမွာ တစ္ခါေတာ႔ ဟင္းခ်က္ဖူးေလသည္...
မဒီဝတ္မႈံကို ပိုးပန္းစဥ္က ျဖစ္သည္...
ဝတ္မႈံနဲ႔က်ေနာ္က အေဆာင္ခ်င္းကပ္ရက္....။

ဘယ္က ဘယ္လို စိတ္ကူးမိသည္ မသိ.....
ဟင္းတစ္ခြက္ခ်က္ျပီး ဝတ္မႈံကို ေပးခ်င္ေနမိသည္...
ဘာဟင္းမွလဲ မခ်က္တတ္....ဒုကၡပါပဲ...
အေမ႔ကို သတိရမိသည္...
အေမခ်က္ေကၽြးေသာ ဟင္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို သတိရမိသည္...
အေမဟင္းခ်က္တုန္းက ေသခ်ာမၾကည္႔ထားမိတာ ေနာင္တရမိသည္...
ဘာမွ မခ်က္တတ္မျပဳတ္တတ္တာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ မေက်မနပ္ျဖစ္မိသည္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ရသူအတြက္ ဟင္းတစ္ခြက္ေတာ႔ ရေအာင္ခ်က္မည္...
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အားေပးရင္း ဟင္းတမယ္ေရြးျခယ္လိုက္မိသည္... ေျမပဲငါးပိခ်က္...။

မီးဖိုေရွ႕မွာ ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနေသာ က်ေနာ္႔ကို အေဆာင္ရွင္ အပ်ိဳၾကီးက ေရလည္အ႔ံၾသေနသည္...
က်ေနာ္ဟင္းခ်က္တာ သူတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပဲကိုး...
က်ေနာ္စားဖို႔ခ်က္ေနသည္ဟု ထင္ပံုရသည္...
ဟဲ႔ေကာင္ေလး...ငါခ်က္ေပးမယ္..ေဘးဖယ္ဟု ဆိုသည္...(အပ်ိဳၾကီးမ်ား ခက္သည္)
အသာေနစမ္းပါ...ေဒြးရယ္... က်ေနာ္႔ဘာသာ ခ်က္ခ်င္လို႔ပါ...(အပ်ိဳၾကီးကို တစ္ေဆာင္လံုးက ေဒြးဟုေခၚသည္...)
တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ၾကိဳးစားခ်က္ခဲ႔ရေသာ ေျမပဲငါးပိခ်က္တစ္ခြက္ ရေလျပီ...
စတီးဇလံုေသးေသးေလးထဲထည္႔ကာ ခ်စ္သူအေဆာင္ဘက္သို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ရင္ခုန္စြာ က်ေနာ္ထြက္လာခဲ႔သည္...

ဝတ္မႈံေရ... က်ေနာ္ ေခၚလိုက္သည္...
ခဏေနေတာ႔ ခ်စ္ရေသာသူ ထြက္လာသည္....
နင္စားဖို႔ ငါခ်က္လာတာ ဟုေျပာျပီး ငါးပိခ်က္ဟင္းခြက္ကို ထိုးေပးလိုက္သည္...
ဝတ္မံႈက လွမ္းမယူပါ...
သူစိမ္းေယာက်ာၤးေလးတစ္ေယာက္ခ်က္တာ တစ္ခါမွ မစားဖူးဘူး...ျပန္ယူသြားပါဟုဆိုကာ အထဲျပန္ဝင္သြားသည္...

ၾကိဳးစားပန္းစားခ်က္ခဲ႔ရေသာ က်ေနာ္႔ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ ....
ခ်စ္ရသူ၏ ျငင္းပယ္မႈေအာက္မွာ မ်က္ႏွာငယ္စြာ...
ေျမပဲငါးပိခ်က္ဟင္းခြက္ေလးကိုင္ကာ ဝတ္မံႈတို႔အေဆာင္ေရွ႕ခံုတန္းေလးမွာ က်ေနာ္ငိုင္ေနမိသည္...
ရွက္စိတ္ ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြနဲ႔အတူ မ်က္ရည္ကလည္လာသည္...
ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေစာင္႔လိုက္ရသည္ မသိ....
ဝတ္မံႈ ျပန္ထြက္လာသည္...ေမွ်ာ္လင္႔တၾကီး က်ေနာ္ သူ႔ကို ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔...
ဒီတစ္ခါေတာ႔ ယူလိုက္မယ္... ေနာက္တစ္ခါဆို မယူဘူးေနာ္ဟုဆိုသည္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္....ေဟးးး...ငါကြ...အဟီး

ညဘက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားဖို႔ သြားေခၚေတာ႔ အေသးေလးကို အေဖာ္ေခၚကာ သူလိုက္လာသည္...
ငါးပိခ်က္စားလို႔ေကာင္းလားဆိုေတာ႔....ကုန္သြားျပီတဲ႔....စားလို႔ေကာင္းတယ္တဲ႔...

ဝတ္မံႈနဲ႔ တစ္ေဆာင္တည္းေနေသာ အေသးေလးတို႔ သိဂီ ၤေက်ာ္ဝင္းတို႔က ငါးပိခ်က္မစားလိုက္ရလို႔ က်ေနာ္႔ကို မေက်နပ္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ခ်က္တဲ႔ ငါးပိခ်က္... ခ်စ္ေသာသူက စားေကာင္းသည္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ ေက်နပ္သည္...

ဝတ္မႈံျပန္ေပးေသာ စတီးဇလံုေလးကို ပိုက္ကာ ပီတိျဖာေနတဲ႔ က်ေနာ္အေဆာင္ထဲအဝင္...
ဂလြမ္...ဂလြမ္...
လြတ္က်သြားေသာ စတီးဇလံုနဲ႔အတူ ဝတ္မံႈကို က်ေနာ္ဟင္းခ်က္ျပီး သြားေပးတာ အေဆာင္ရွင္အပ်ိဳၾကီးသိသြားသည္...
ေအာ္္...လက္စသတ္ေတာ႔ ဒီလိုကိုး...ဒင္းက
အပ်ိဳၾကီးအတြက္ ရပ္ကြက္ထဲ အတင္းတုပ္စရာ သတင္းတစ္ပုဒ္ရသြားခဲ႔ေလျပီသတည္း...။

ညီမေလးေရ.... (၂)

ဘဝမွာ ေလျပည္ကိုခ်ည္းပဲ ေမွ်ာ္လင္႔စရာ မလိုပါ...
မုန္တိုင္းမွာလဲ ေအာက္စီဂ်င္ပါတယ္...(တာရာမင္းေဝ)

ခပ္ဝါးဝါး ခပ္ပါးပါး အိပ္မက္ရထားေပၚ...
မေရရာမႈေတြ အေဖာ္ေခၚ...

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုး ေမ႔ေလ်ာ႔မႈတဲ႔...
ဒါဆို ကိုယ္႔ဂိုးကိုယ္ မသြင္းမိေစနဲ႔ ညီမေလး....

လတ္ဆတ္မႈေတြက လတ္ဆတ္ေနတုန္းပါပဲ...
ျပိဳင္ျမင္းေတြကို ေခါက္ထားလိုက္...

လက္ကြက္မသိေတာ႔ရင္...
ရင္ဘတ္နဲ႔ တီးေပါ႔...ရပါတယ္ ညီမေလး...

ျပန္ထပ္သီအိုရီ ဆိုတာ တကယ္ရွိရင္...
ငါျပန္ခ်စ္မယ္႔ေန႔ကို မင္းျပန္ရအံုးမွာ....

ကဗ်ာမမီ စာမပီမဟုတ္ဘူး...
လမင္းဝလံုး ေက်ာက္သင္ပုန္းမဟုတ္ဘူး...
ျပီးေတာ႔....
................မဟုတ္ဘူး...

မေမွ်ာ္လင္႔ရဲရင္ ေမွ်ာ္လင္႔...
ရင္မဆိုင္ရဲရင္ ရင္ဆိုင္...
မလြမ္းရဲရင္ လြမ္းလိုက္...

ေက်ာင္းတုန္းက ဆိုတာေတြ ေမ႔ထား...
ဘဝက အေကာင္းဆံုး မင္းတက္ရမယ္႔ ေက်ာင္းကြယ္႔...
ဒုကၡဆိုတာ မင္းလုပ္ရမယ္႔ ပရက္တီကယ္...
အခက္အခဲဆိုတာက က်ဴတိုရီရယ္သာသာ...

အဝတ္အစားလဲရံုနဲ႔... လူေတာ္မျဖစ္တာ မင္းလဲ သိသားနဲ႔...
ေရေမႊးအေကာင္းစားက မင္းရဲ႕သတင္းကို ပိုေမႊးေစမွာလား...
Sky Park မွာ ေရကူးရံုနဲ႔ မင္းဘဝက ျဖဴစင္သြားမွာလား...
အားမက်ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္......။