Saturday, October 2, 2010

မ်က္ရည္ခ်ိန္ ၃ လက္မ

ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္န႔ဲ
ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္တဲ႔ ေကာင္ပါ ခ်စ္သူ....
လေရာင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔
မ်က္ဝန္းမွာ မိုးေတြ ညိဳ႕တယ္....


အခ်စ္ကို စတင္ေတြ႔ရွိသူဟာ
ကိုလံဘတ္မဟုတ္မွန္း ...
လြမ္းရည္လူးတဲ႔ ခံုတန္းလ်ားေလးသိတယ္.....


ကဗ်ာ အပုဒ္ ၆၀၀...
မ်က္ရည္ခ်ိန္ ၃ လက္မ
အိပ္မရတဲ႔ ညေတြ
ညဥ္႔ငွက္လို ေလခဲ႔မိတယ္...


ရာသီမေရြး မာနပန္သူမင္းနဲ႔
ဗာလဆန္သူ ငါ....
ဘုရားၾကီးရဲ႕ အလယ္ပစၥယံမွာ
လမ္းခြဲခဲ႔ၾကတယ္....


ပံုျပင္မဟုတ္တဲ႔ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္မွာ
မင္းဟာ ဘုရင္မ...ငါက ေက်းကၽြန္.....
ပလက္တီနမ္ကို စိန္ကြပ္ခ်င္တဲ႔ မင္းနဲ႔....
အစာအိမ္ကို ဆြဲဆြဲခ်ံဳ႕ေနရတဲ႔ငါ...
နဖူးစာ မင္ရည္က်ဲ...လြဲခဲ႔ရျပီ....


မက္ေမာ ရူးသြပ္စြာ
ငါ ေသာက္ခဲ႔မိတဲ႔ အဆိပ္ခြက္ဟာ....
သခ်ာၤစာအုပ္ ေနာက္ေက်ာက
မင္းလက္ေရးလွလွေလးပါပဲ.....ခ်စ္သူရယ္...။

ဘယ္ဘက္ရင္အံုတစ္ခုအေၾကာင္းေရးထားတဲ႔ ကဗ်ာ....


အလြမ္းေတြ ေသြ႔ေျခာက္အက္ကြဲလို႔ ေဝဝဲ...
ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို ထိုးတဲ႔ ဓါးတစ္လက္ဟာ...
ငါ႔နတ္သမီး ပံုျပင္ထဲက မင္းေပါ႔....

အဝါေရာင္အဆိပ္ေတြ သုတ္လိမ္းထားတဲ႔....
ရယ္သံလိုလို ေျခသံခပ္ျပင္းျပင္း...
ဟင္းလင္းျပင္ငါ႔ရင္ခြင္ကို တလွမ္းခ်င္း...

တစ္ကိုယ္ေတာ္ဘဝကေန...အထီးက်န္
နန္းက်ဘုရင္လို...တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္
အရိပ္...အရိပ္ေတြရယ္...ျပဳစား...
ဆုပ္ကိုင္စရာ ဘာမ်ားရွိႏိုင္အံုးမလဲကြယ္...

တရားမစီရင္ခင္က...
ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတဲ႔စကား...
နားၾကားမ်ား မွားခဲ႔ေလေရာ႔သလား...
(အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ငါၾကားေနလို႔ပါ....)

ကန္းေနတဲ႔ လက္အစံုနဲ႔...
ကမ္းေျခမရွိတဲ႔ ဘယ္ဘက္ရင္အံု...
သိရဲ႕သားနဲ႔ ...ေရမီးမစံုခဲ႔ဘူး....

မွား
ျပီး
ရင္း
မွား
မွားမွန္းသိသားနဲ႔...
ေခါင္းမာတဲ႔ ေလေျပဟာ...ငါပါ...
အခ်စ္အေၾကာင္းမပါပဲနဲ႔...ကဗ်ာမေရးတတ္ေတာ႔တာ...
ငါ
ညံ႕
လို႔
ပါ
ခ်စ္
သူ
.
.
.


သူစင္ၾကယ္