ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္န႔ဲ
ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္တဲ႔ ေကာင္ပါ ခ်စ္သူ....
လေရာင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔
မ်က္ဝန္းမွာ မိုးေတြ ညိဳ႕တယ္....
အခ်စ္ကို စတင္ေတြ႔ရွိသူဟာ
ကိုလံဘတ္မဟုတ္မွန္း ...
လြမ္းရည္လူးတဲ႔ ခံုတန္းလ်ားေလးသိတယ္.....
ကဗ်ာ အပုဒ္ ၆၀၀...
မ်က္ရည္ခ်ိန္ ၃ လက္မ
အိပ္မရတဲ႔ ညေတြ
ညဥ္႔ငွက္လို ေလခဲ႔မိတယ္...
ရာသီမေရြး မာနပန္သူမင္းနဲ႔
ဗာလဆန္သူ ငါ....
ဘုရားၾကီးရဲ႕ အလယ္ပစၥယံမွာ
လမ္းခြဲခဲ႔ၾကတယ္....
ပံုျပင္မဟုတ္တဲ႔ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္မွာ
မင္းဟာ ဘုရင္မ...ငါက ေက်းကၽြန္.....
ပလက္တီနမ္ကို စိန္ကြပ္ခ်င္တဲ႔ မင္းနဲ႔....
အစာအိမ္ကို ဆြဲဆြဲခ်ံဳ႕ေနရတဲ႔ငါ...
နဖူးစာ မင္ရည္က်ဲ...လြဲခဲ႔ရျပီ....
မက္ေမာ ရူးသြပ္စြာ
ငါ ေသာက္ခဲ႔မိတဲ႔ အဆိပ္ခြက္ဟာ....
သခ်ာၤစာအုပ္ ေနာက္ေက်ာက
မင္းလက္ေရးလွလွေလးပါပဲ.....ခ်စ္သူရယ္...။
No comments:
Post a Comment